یک روز با شهید طهرانچی

در روزی از مردادماه، به مناسبت روز خبرنگار، در مشهدالرضا جمع شدیم؛ دفاتر استانی ایسکانیوز، در کنار دکتر محمدمهدی طهرانچی، رئیس دانشگاه آزاد اسلامی و مردی که پیش از آن‌که مدیر باشد، معلم بود و پیش از آن‌که معلم باشد، مؤمن به علم و ایران.

آن روز، یک روز خاص بود. نه فقط به خاطر تقویم، بلکه به خاطر ساعاتی که در کنار کسی گذشت که حالا وقتی از او می‌نویسم، باید بگویم: شهید دکتر محمدمهدی طهرانچی

همه‌چیز ساده و صمیمی بود. او با همان فروتنی همیشگی‌اش در جمع ما نشست. نه میان مدیران و محافظان، بلکه در کنار خبرنگارانی که باور داشت صدای دانشگاه‌اند، نه صرفاً انعکاس خبرها. با نگاهی عمیق، به چشم‌هامان نگاه می‌کرد، حرف‌هامان را می‌شنید، و در میان واژه‌هایش، «ایمان به جوانان» موج می‌زد.

از مأموریت دانشگاه گفت، از نقش رسانه در روایت تمدن‌سازی، و از آینده‌ای که به دست ما رقم خواهد خورد. اما هیچ‌کدام از ما نمی‌دانستیم این دیدار، واپسین خواهد بود

حالا، وقتی تصویر آن روز را می‌بینم، دلم می‌لرزد. کنار دستی که به گرمی فشرده شد، حالا جای خالی است. کنار صندلی‌ای که دیگر خالی‌ست، صدایی که دیگر نیست. اما یادش هست، و راهش هست، و خونش سندی‌ست بر مظلومیت علمی‌ترین شهدای این وطن.

ایسکانیوز فراتر از یک رسانه بود برای او. دانشگاه ، نه یک نهاد بلکه مأموریت زندگی‌اش بود. و حالا این راه، با خون او امضا شده. نه فقط به خاطر آن‌که رئیس بود، بلکه چون پای باورهایش ایستاد، تا آخرین نفس، تا آخرین نگاه.

شهید دکتر محمدمهدی طهرانچی؛ از فیزیک هسته‌ای تا پرچم‌داری دانشگاه ایرانی

شهید دکتر محمدمهدی طهرانچی تنها یک مدیر دانشگاهی نبود. او از نسل دانشمندانی بود که علم را نه در آزمایشگاه‌های ایزوله، بلکه در بطن جامعه و آینده کشور معنا کردند.

فارغ‌التحصیل فیزیک از دانشگاه شهید بهشتی و سپس دانشگاه پاریس، یکی از چهره‌های برجسته در فیزیک هسته‌ای کشور بود. او نه‌تنها در توسعه علم فیزیک نظری در ایران نقش داشت، بلکه در دوران حساس پس از جنگ، در پایه‌گذاری و بومی‌سازی زیرساخت‌های صنعت هسته‌ای کشور سهمی بی‌بدیل ایفا کرد.

از اساتید مؤثر در دانشکده فیزیک دانشگاه شهید بهشتی بود و سپس مسئولیت‌های کلان‌تری را پذیرفت. حضورش در شورای عالی انقلاب فرهنگی و بعدتر ریاست دانشگاه آزاد اسلامی، گواهی بود بر اعتماد نظام به عقلانیت علمی و رویکرد تمدن‌ساز او.

او باور داشت که «علم اگر در خدمت استقلال ملی نباشد، علم نیست، بلکه تقلید است». برای همین، چه در آزمایشگاه‌های فیزیک هسته‌ای، چه در سیاست‌گذاری علم، و چه در هدایت دانشگاه آزاد با میلیون‌ها دانشجو، یک هدف را دنبال می‌کرد: ساختن ایرانی قوی، مستقل، و با هویت علمی برآمده از تمدن اسلامی.

دشمن، او را تنها به جرم “دانشمند بودن” و “مومن بودن به پیشرفت ایران” هدف قرار داد. اما چه خیال خامی! چون اندیشه‌ها نمی‌میرند، و خون شهید طهرانچی، نه پایان راه، بلکه آغازی‌ست برای بیداری دوباره دانشگاه، علم، و رسانه.